Glacitectonique des Monts d’Ostrzeszów
W niniejszej pracy autor na podstawie materiałów wiertniczych oraz obserwacji powierzchniowych omówił budowę geologiczną Wzgórz Ostrzeszowskich (wschodniej części Gór Kocich). Wykonał rekonstrukcję morfologii przedneogeńskiej powierzchni erozyjnej obszaru położonego pomiędzy Sudetami a okolicami Ostrowa Wielkopolskiego i Kalisza oraz zinterpretował dane z płytkich otworów wiertniczych. Opisał szereg struktur fałdowych zbudowanych z utworów neogeńskich i plejstoceńskich zaburzonych u czoła lądolodu stadium Warty (Riss II). Typowymi strukturami glacitektonicznymi Wzgórz Ostrzeszowskich są: 1. obalone antykliny, przypuszczalnie odkorzenione i nasunięte na przedpole, 2. sfałdowane, kry lodowcowe zbudowane z utworów neogeńskich poprzedzielanych osadami plejstoceńskimi, 3. antykliny posiadające połączenie z podłożem oraz 4. kry nie wykazujące większych zaburzeń glacitektonicznych. Z analizy budowy struktur autor wyciąga wniosek o co najmniej — trzykrotnej oscylacji czoła lądolodu stadium Warty w Obrębie Wzgórz Ostrzeszowskich. Pewną rolę w formowaniu się czołowych moren wyciśnięcia odegrało przypuszczalnie ukształtowanie powierzchni podłoża mezozoicznego.
Basant sur les materiaux des forages et sur les observations de la surface, l’auteur a reconstrue la morphologie pre-neogene de la surface d’erosion entre les Sudetes et les environs d’Ostrów Wielkopolski. Il a decrit les structures ondulees formees des sediments neogenes et pleistocenes defonmees au front de la calotte glaeiaire du stade de la Warta (Riss II). L’auteur distingue les types suivants des structures glacitectoniques des Monts d’Ostrzeszow: 1) les anticlinaiux renverses, probablement derracines et charries sur un substratum, 2) les lambeaux de pousse glaciaux, composćs des sediments neogenes et pleistocenes, 3) les antiolinaux unis avec le substratum et 4) les lambeaux de pousse glaciaux ne demontrant que des deformations glacitectoniques pas remarquables. L’auteur conclut que l’oscillation du front de la calotte glaciaire dut avoir eu lieu au moins en trois pihases. La configuration du substratum mesozoique jouait probablement un role dans la formation des moraines frontales.
