Jura i kreda Bachowic

Abstract

W nadkładzie margli senońskich występujących w najbardziej północnej łusce płaszczowiny podśląskiej są obecne liczne bloki egzotyczne skał krystalicznych, paleozoicznycn, jurajskich i kredowych. Wśród tych bloków wyróżniono na podstawie dość obfitej fauny 1) piaskowce aalenu i bajosu; 2) margle posidoniowe batonu; 3) wapienie pstre batonu i keloweju; 4) wapienie krynoidowe keloweju i może dolnego oksfordu; 5) wapienie z trochitami różowe, niebieskawe, zielone i żółte oksfordu środkowego i może górnego; 6) wapienie zielone pelityczne kimerydu; 7) białe wapienie subkrystaliczne, wapienie kalpionellowe i białe wapienie z trochitami ty tonu; 8) szare mułowce należące prawdopodobnie do walanżynu lub infrawalanżynu; 9) wapienie różowe z globotrunkanami i innymi otwornicami planktonicznymi oraz inoceramami; należą one do cenomanu zapewne górnego i turonu; 10) wapienie zielonawe, w części należące do turonu, a w głównej swej masie reprezentujące koniak dolny; 11) wapienie białe, należące prawdopodobnie do górnego koniaku; 12) wapienie czerwone, reprezentujące san ton i kampan; 13) tufity, które powstały na skutek erupcji między kampanem i eocenem dolnym. Wapienie kredowe prawdopodobnie leżały w transgresji na jurze, gdyż zawierają bryły i otoczaki tytonu i kimerydu. Osady jurajskie należały do prowincji medyterańskiej, na co wskazuje ich fauna o przewadze fylocerasów i lytocerasów. Osady wapienne kredowe również stały w bezpośrednim związku z geosynkliną karpacką, tworząc się prawdopodobnie w niektórych częściach strefy osiowej geosynkliny fliszowej. Utwory te musiały zostać wypiętrzone pod koniec kredy ponad poziom morza i dostały się albo na skutek obrywu na wybrzeżu klifowym, albo drogą eksplozji wulkanicznej do osadów najniższego trzeciorzędu, gdzie tworzą utwór o cechach utworu koluwialnego.