Problems and prospects for construction of radioactive waste disposal sites in Belarus
Abstract
Problemy i pespektywy budowy składowisk odpadów promieniotwórczych na Białorusi
A b s t r a k t. Z chwilą podjęcia decyzji o budowie elektrowni jądrowej na Białorusi (styczeń 2008 r.) pojawią się problem stworzenia podziemnego bezpiecznego składowiska na „gorące” (HRW — Highly Radioactive Waste) odpady promieniotwórcze. Dodatkowo musi ono spełniać wymogi Kodeksu Zasobów Podziemnych Białorusi (Code of Subsurface of the Republic of Belarus) ze stycznia 2009 r. Jednym z rozpatrywanych obiektów geologicznych na takie składowisko były utwory solne górnego dewonu w rowie Prypeci (Kudelsky & Samodurov, 2006), porównywalne z dobieranymi pod tym kątem strukturami solnym z Niemiec (Bornemann i in., 2004). Kompleks solny górnego franu, grubości do 1200 m, złożony z przewarstwień soli (4–60 m) i skał płonych (20–30 m), występuje na głębokości 2000–3500 m, co wyklucza jego przydatność jako składowiska. Płycej (350–3000 m) zalegają solne utwory środkowego i górnego famenu, grubości 100–3250 m w części północnej i wschodniej rowu. Składają się z przewarstwień serii soli potasowych (kompleks potasonośny w górnej części profilu ma do 2680 m grubości i występuje na głębokości 350–4050 m), soli kamiennych (kompleks halitowy dolny, grubość 50–3250 m, głębokość zalegania 365–4700 m; pokłady halitu grubości >100 m są rozważane jako potencjalne lokalizacje składowiska) oraz skał płonych (iły, węglany, siarczany). Zaplanowano kolejne etapy prac nad rozpoznaniem, kompleksową charakterystyką geologiczną i wyborem obiektów solnych korzystnych do lokalizacji magazynów HRW.
A b s t r a k t. Z chwilą podjęcia decyzji o budowie elektrowni jądrowej na Białorusi (styczeń 2008 r.) pojawią się problem stworzenia podziemnego bezpiecznego składowiska na „gorące” (HRW — Highly Radioactive Waste) odpady promieniotwórcze. Dodatkowo musi ono spełniać wymogi Kodeksu Zasobów Podziemnych Białorusi (Code of Subsurface of the Republic of Belarus) ze stycznia 2009 r. Jednym z rozpatrywanych obiektów geologicznych na takie składowisko były utwory solne górnego dewonu w rowie Prypeci (Kudelsky & Samodurov, 2006), porównywalne z dobieranymi pod tym kątem strukturami solnym z Niemiec (Bornemann i in., 2004). Kompleks solny górnego franu, grubości do 1200 m, złożony z przewarstwień soli (4–60 m) i skał płonych (20–30 m), występuje na głębokości 2000–3500 m, co wyklucza jego przydatność jako składowiska. Płycej (350–3000 m) zalegają solne utwory środkowego i górnego famenu, grubości 100–3250 m w części północnej i wschodniej rowu. Składają się z przewarstwień serii soli potasowych (kompleks potasonośny w górnej części profilu ma do 2680 m grubości i występuje na głębokości 350–4050 m), soli kamiennych (kompleks halitowy dolny, grubość 50–3250 m, głębokość zalegania 365–4700 m; pokłady halitu grubości >100 m są rozważane jako potencjalne lokalizacje składowiska) oraz skał płonych (iły, węglany, siarczany). Zaplanowano kolejne etapy prac nad rozpoznaniem, kompleksową charakterystyką geologiczną i wyborem obiektów solnych korzystnych do lokalizacji magazynów HRW.