"Internal lamination" in halite rocks

Grzegorz Czapowski

Abstract


„LAMINACJA WEWNĘTRZNA" W HALITACH

Streszczenie
W najstarszych solach kamiennych (cyklotem PZ1) cechsztynu, z obszaru wyniesienia Łeby, występuje szczególny typ laminacji, nazwany „laminacją wewnętrzną". Tworzą ją drobne kryształy lub agregaty siarczanowe (anhydryt, polihalit) oraz ciekłe i gazowe inkluzje, rozmieszczone liniowo w obrębie wielkich, przezroczystych kryształów halitu, równolegle do granic pakietu solnego (ryc. 3-4). Warstwy wielkokrysztalicznego halitu (C) powstały z solanek chlorkowych o niskim stężeniu, o czym świadczy niższa w porównaniu do sąsiadujących pakietów solnych zawartości bromu (ryc. 5).
Powstanie „laminacji wewnętrznej" związane jest z tą fazą cyklu ewaporatowego, gdy w zbiorniku zaczyna się formować warstwa cięższych dennych solanek chlorkowych, zaś w przypowierzchniowych, rozcieńczonych partiach wód trwa jeszcze strącanie siarczanów (ryc. 6). Kryształy i agregaty krystaliczne siarczanowe opadają na dno zbiornika i włączane są w obręb powstających tu wielkich kryształów halitu tworząc laminy, rejestrujące przebieg kolejnych powierzchni depozycji.