Orientacja spękań i uskoków w południowo-wschodniej części zapadliska orawskiego

Abstract

Następstwem formowania się zapadliska orawskiego jest powstanie w jego obrębie i na obrzeżach systemu nowych uskoków i spękań oraz uaktywnienie podobnych struktur o starszym założeniu. Ich łączna sieć jest obecnie wiekowo zróżnicowana, zwłaszcza w brzeżnych strefach zapadliska. W rejonie Miętustwa podłużne uskoki mają kierunek SW–NE, a poprzeczne NW–SE. Odsłaniają się one na Czerwonej Górze lub zaznaczają się w korytach potoków Cichego i Bystrego ciągiem martwic wapiennych i zaburzeniem ułożenia osadów. Kontakty utworów neogeńskich z fliszem podhalańskim i pienińskim pasem skałkowym są zarówno tektoniczne, jak i erozyjne. Do biegu uskoków i zboczowych szczelin nawiązują spękania. Większość spękań założonych w utworach neogeńskich wyróżnia się odrębną orientacją kierunków w stosunku do układu tych struktur we fliszu podhalańskim i pasie skałkowym. Zagęszczenie i otwieranie się spękań wzdłuż uskoków może być następstwem neotektonicznych ruchów zapadliska orawskiego. ORIENTATION OF JOINTS AND FAULTS IN THE SE PART OF THE ORAWA DEPRESSION Summary A system of new faults originated and old faults of similar trend became reactivated within the Orawa Depression and around it as a result of its formation. The resulting fault network consists now faults of various age, especially in the marginal zones of the depression. Near Miętustwo the longitudinal faults are oriented SW-NE and the transverse ones - NW- SE. They are exposed on the Czerwona Góra and are marked in the channels of the Cichy and Bystry streams by the occurrences of carbonate tufas and by disturbances in the attitude of strata. The contacts of the Neogene strata with flysch are both tectonic and erosional. Most joints in Neogene strata have different orientation from those in the Podhale Flysch and in the Pieniny Klippen Belt. lncreased density of joints and their opening near faults may result from neotectonic movements in the Orawa Depression.