Zastoisko zbąszyńsko-nowosolskie

Abstract

Osady zastoiskowe charakteryzują się zarówno specyficzną budową geologiczną, jak i na ogół szerokim rozprzestrzenieniem. Horyzontalne położenie powierzchni stropowej pozwala na ich wykorzystywanie jako poziomów korelacyjnych. Opisywane zastoisko zbąszyńskie obejmowało swoim zasięgiem duży obszar rozpościerający się między dwiema pradolinami (warszawsko-berlińską i głogowsko- barudzką) w rejonie przełomu Odry, na północ od Nowej Soli i dalej na północ aż po Międzyrzecz. Osady zastoiskowe są reprezentowane przez iły i mułki. W ich spągu lokalnie występują osady organiczne datowane na interglacjał eemski. Stąd wiek zastoiska trzeba wiązać ze schyłkiem interglacjału i glacjałem północnopolskim, aż po maksymalne nasunięcie zlodowacenia wisły (GIVmax). ZBĄSZYŃ–NOWA SÓL ICE–MARGINAL LAKE Summary Ice–marginal deposits are characterised both by their specific geological structure and large extent. They can be used as correlation levels because of the horizontal layout of the top surface. The describet Zbąszyń–Nowa Sól ice–marginal lake is situated between two ice–marginal valleys (Warsaw–Berlin Ice Marginal and Głogów–Baruth Ice Marginal Valleys), near the bight of the river Odra to the north from Nowa Sól and futher north up to Międzyrzecz. Ice–marginal deposits are represented by clays and silts. Some organie deposits dated from the Eemian Interglacial can be locally found in the base of the deposit. Hence, the age of the ice–marginal should be linked with the end of the North Polish Glacion up to maximum ice-sheet expension invasion of the Vistulian Glacion (GIVmax).