Scharakteryzowano pod względem petrograficznym obszar Gór Bialskich (Sudety Środkowe) ograniczony dwiema rzeczkami: Białą Lądecką i Morawką, a wchodzący w skład metamorfiku Lądka i Śnieżnika Kłodzkiego. Zbudowany jest on głównie z naprzemianległych, bardzo regularnych stref dwuskaleniowych gnejsów gierałtowskich i paragnejsów plagioklazowych oraz małych wystąpień gnejsów śnieżnickich. Tu i ówdzie pojawiają się niewielkie wkładki amfibolitów, eklogitów, erlanów, kwarcytów, łupków grafitowych i marmurów. Cały obszar, wykształcony w facji amfibolitowej, rozwinął się głównie z formacji osadowej. Przy jego charakterystyce szczególnie duży nacisk położono na badania optyczne głównych minerałów skałotwórczych - skaleni i łyszczyków. Badania te umożliwiły podział monotonnej pod względem facjalnym formacji na szereg kompleksów skalnych, wykazujących pewne różnice w swej ewolucji metamorficznej. Przytoczono 17 analiz skał i minerałów, w tym 14 analiz nowych, dotychczas nie publikowanych. Zróżnicowanie petrograficzne omawianego obszaru autor skłonny jest przypisać głównie dwom czynnikom: pierwotnemu zróżnicowaniu wyjściowej formacji osadowej i procesom metamorficznej dyferencjacji. Zdaniem autora metasomatoza wywołana wgłębnymi emanacjami nie odegrała tu poważniejszej roli.
