Geneza dyspersji lineacji L2 w łupkach łyszczykowych zachodniej części Pasma Kamienieckiego
Abstract
Na podstawie analizy materiału dokumentacyjnego uzyskanego z 14 punktów obserwacyjnych przedstawiono nową koncepcje genezy dyspersji lineacji L2.
Lineacja L2, pojawiająca się w łupkach Pasma Kamienieckiego na odcinku od Przecznicy do granicy państwa, powstała z przecięcia się foliacji S1 z młodszą powierzchnią anizotropii S2 lub jest reprezentowana przez osie fałdów krenulacyjnych. Kierunek lineacji L2 zależy jedynie od wartości kątów upadu powierzchni S1 i S2 w miejscu obserwacji. Azymuty i kąty upadu S1 i S2 są podobne i generalnie mieszczą się w pierwszej ćwiartce (0-90°), z tym że S2 z reguły zapada bardziej na E niż S1. W takim układzie kierunek lineacji z przecięcia zależy od tego, czy S1 jest bardziej czy też mniej stromo ustawiona niż S2: w pierwszym przypadku lineacja zapada na NNE, NE lub ENE, w drugim zaś - na NNW, NW lub WNW.
Wielkość rozrzutu lineacji w danym odsłonięciu jest funkcją wartości kąta dwuściennego, jaki foliacja S2 tworzy ze starszą powierzchnią anizotropii. Dyspersja lineacji z przecięcia jest tym większa, im mniejszy jest kąt dwuścienny między S1 i S2.
Lineacja L2, pojawiająca się w łupkach Pasma Kamienieckiego na odcinku od Przecznicy do granicy państwa, powstała z przecięcia się foliacji S1 z młodszą powierzchnią anizotropii S2 lub jest reprezentowana przez osie fałdów krenulacyjnych. Kierunek lineacji L2 zależy jedynie od wartości kątów upadu powierzchni S1 i S2 w miejscu obserwacji. Azymuty i kąty upadu S1 i S2 są podobne i generalnie mieszczą się w pierwszej ćwiartce (0-90°), z tym że S2 z reguły zapada bardziej na E niż S1. W takim układzie kierunek lineacji z przecięcia zależy od tego, czy S1 jest bardziej czy też mniej stromo ustawiona niż S2: w pierwszym przypadku lineacja zapada na NNE, NE lub ENE, w drugim zaś - na NNW, NW lub WNW.
Wielkość rozrzutu lineacji w danym odsłonięciu jest funkcją wartości kąta dwuściennego, jaki foliacja S2 tworzy ze starszą powierzchnią anizotropii. Dyspersja lineacji z przecięcia jest tym większa, im mniejszy jest kąt dwuścienny między S1 i S2.