Développement structural des Karpathes occidentales internes basé sur 1’analyse paléogéographique et faciale du Mésozoique
Abstract
Rozwój strukturalny wewnętrznych Karpat Zachodnich na podstawie analizy paleogeograficznej i facjalnej mezozoiku
Les conglomerats d’Albien, Cenomanien et Senonien de la zone de klippe renferment des galets de roches qui affleurent dans les unites les plus internes des Karpathes occidentales: Veporides, Hronides, Gemerides. Silicides. Ces galets ne peuvent provenir que d’une source interne, de la cordilliere pienine. L’association des galets suggere l’hypothese que les conglomerats procedent de la redeposition du materiel d’une melange de subduction. Un breve critique des differentes reconstitutions palinspastiques est donne.
W zlepieńcach albu, cenomanu i senonu pienińskiego pasa skałkowego występują otoczaki wapieni z Reifling, Halstatt i Wetterstein, płytkowodnych wapieni malmu, skał wulkanicznych, kredowych granitów, glaukofanitów oraz detrytus skał ofiolitowych. Analogiczne skały występują w najbardziej wewnętrznych jednostkach Karpat Zachodnich: w Weporydach, Hronidach, Gemerydach i Silicidach. Materiał tych zlepieńców nie może pochodzić jednak z Karpat wewnętrznych. Autor odrzuca trzy nasuwające się hipotezy: bezpośredniego sąsiedztwa basenów sedymentacyjnych jednostek południowych i basenu pienińskiego, nasunięcia jednostek wewnętrznych na pieniński pas skałkowy, długiego transportu rzecznego otoczaków z południa na północ. Jedynym możliwym źródłem tych otoczaków może być kordyliera usytuowana wewnątrz pienińskiego basenu sedymentacyjnego - kordyliera pienińska. Z przyjęcia takiego poglądu wynika, że już w środkowym i późnym triasie basen sedymentacyjny Karpat Zachodnich był znacznie zróżnicowany. W pracy krótko omówiono dotychczasowe rekonstrukcje palinspastyczne omawianego regionu.
Les conglomerats d’Albien, Cenomanien et Senonien de la zone de klippe renferment des galets de roches qui affleurent dans les unites les plus internes des Karpathes occidentales: Veporides, Hronides, Gemerides. Silicides. Ces galets ne peuvent provenir que d’une source interne, de la cordilliere pienine. L’association des galets suggere l’hypothese que les conglomerats procedent de la redeposition du materiel d’une melange de subduction. Un breve critique des differentes reconstitutions palinspastiques est donne.
W zlepieńcach albu, cenomanu i senonu pienińskiego pasa skałkowego występują otoczaki wapieni z Reifling, Halstatt i Wetterstein, płytkowodnych wapieni malmu, skał wulkanicznych, kredowych granitów, glaukofanitów oraz detrytus skał ofiolitowych. Analogiczne skały występują w najbardziej wewnętrznych jednostkach Karpat Zachodnich: w Weporydach, Hronidach, Gemerydach i Silicidach. Materiał tych zlepieńców nie może pochodzić jednak z Karpat wewnętrznych. Autor odrzuca trzy nasuwające się hipotezy: bezpośredniego sąsiedztwa basenów sedymentacyjnych jednostek południowych i basenu pienińskiego, nasunięcia jednostek wewnętrznych na pieniński pas skałkowy, długiego transportu rzecznego otoczaków z południa na północ. Jedynym możliwym źródłem tych otoczaków może być kordyliera usytuowana wewnątrz pienińskiego basenu sedymentacyjnego - kordyliera pienińska. Z przyjęcia takiego poglądu wynika, że już w środkowym i późnym triasie basen sedymentacyjny Karpat Zachodnich był znacznie zróżnicowany. W pracy krótko omówiono dotychczasowe rekonstrukcje palinspastyczne omawianego regionu.