Rozrzut B-lineacji w krystaliniku izerskim
Abstract
Dispersion of B-lineation in the Izera Mts. Crystalline Massif (Sudetes Mts.)
W pracy omówiono zjawiska przebudowy struktury staroassyntyjskiej składającej się z leżących fałdów o kierunku NW-SE w czasie ruchów młodoassyntyjskich, w których dominował nacisk skierowany ku południowi. Na skrzydłach odwróconych nowo powstałych równoleżnikowych struktur fałdowych BfyA staroassyntyjska lineacja BeA doznała reorientacji ustawiając się w kierunku SW-NE. Na skrzydłach normalnych tych jednostek doszło jedynie do zestromienia B-lineacji i związanej z tym zjawiskiem słabej reorientacji w poziomie. Na tej zasadzie w y dzielono około 20 fałdów. Trzy znane pasma łupkowe, przebiegające równoleżnikowo wśród gnejsów i granitów przedwaryscyjskich, powstały prawdopodobnie przez młodoassyntyjskie przefałdowanie jednego olbrzymiego nie zgranityzowanego reliktu wśród gnejsów. Granit rumburski i leukogranit izerski są autochtoniczne i powstały przez rekrystalizację głównie gnejsów bezpośrednio po ruchach młodoassyntyjskich i granityzację skał serii suprakrustalnej. Występujące w nich enklawy tektonitów mają zorientowaną foliację i B-lineację analogicznie jak w miejscach występowania większych mas tych skał.
W pracy omówiono zjawiska przebudowy struktury staroassyntyjskiej składającej się z leżących fałdów o kierunku NW-SE w czasie ruchów młodoassyntyjskich, w których dominował nacisk skierowany ku południowi. Na skrzydłach odwróconych nowo powstałych równoleżnikowych struktur fałdowych BfyA staroassyntyjska lineacja BeA doznała reorientacji ustawiając się w kierunku SW-NE. Na skrzydłach normalnych tych jednostek doszło jedynie do zestromienia B-lineacji i związanej z tym zjawiskiem słabej reorientacji w poziomie. Na tej zasadzie w y dzielono około 20 fałdów. Trzy znane pasma łupkowe, przebiegające równoleżnikowo wśród gnejsów i granitów przedwaryscyjskich, powstały prawdopodobnie przez młodoassyntyjskie przefałdowanie jednego olbrzymiego nie zgranityzowanego reliktu wśród gnejsów. Granit rumburski i leukogranit izerski są autochtoniczne i powstały przez rekrystalizację głównie gnejsów bezpośrednio po ruchach młodoassyntyjskich i granityzację skał serii suprakrustalnej. Występujące w nich enklawy tektonitów mają zorientowaną foliację i B-lineację analogicznie jak w miejscach występowania większych mas tych skał.