Horizontale Verteilung der Oelvarietaten der Polnisch-Karpatischen Oelprovinz
Abstract
Rozmieszczenie poziome odmian ropy w prowincji naftowej Karpat Polskich
Zasadniczym materialem pracy są analizy rop polskich, wykonane przez K. Katza (Karp. Inst. Geol. Naft., Biul. 25. 1936). Autor posługuje się pomocniczo także innymi, głównie ogłoszonymi przez Instytut Geofizyczny Uniw. Lwowskiego (Kosmos, 1928—1933). Autor podaje rozmieszczenie stwierdzonych w ten sposób odmian rop w rzucie poziomym na obszarze Polskich Karpat. Jako charakterystyczny rys bierze autor ciężar właściwy rop. Tą drogą daje się osiągnąć określenie pojęcia polskiej prowincji naftowej i je j dalsze poddziały. Tu autor wydziela dwa okręgi, zewnętrzny i wewnętrzny. W obrębie każdego z nich grupuje się ropa w strefy maksimów i minimów gęstości, przy czym strefy maksimów uważa autor za podokręgi, obejmujące jedno lub kilka siodeł naftowych. Takich podokręgów wydziela autor w całej prowincji ośm (A do H). Maksima i minima gęstości dają się również zauważyć na każdej roponośnej strefie siodłowej. Pierwsze z nich pokrywają zwykle w przekroju poprzecznym średnią część skrzydła siodła, szczególnie podrzędne zagłębienia w ich powierzchni. Drugie otaczają je zewsząd w ten sposób, iż znajdują się one w przekroju poprzecznym wyżej i niżej pasa maksimów, jako też po obu końcach strefy naftowej wzdłuż osi siodła. PTawo to obowiązuje na całym obszarze naftowej prowincji polsko-karpackiej. Powinno ono posiadać znaczenie praktyczne wszędzie tam, gdzie za pomocą gęstości rop można określić, czy dana strefa siodłowa lub podokręg doszedł już terytorialnie do zamknięcia przez strefę minimów czy nie.
Zasadniczym materialem pracy są analizy rop polskich, wykonane przez K. Katza (Karp. Inst. Geol. Naft., Biul. 25. 1936). Autor posługuje się pomocniczo także innymi, głównie ogłoszonymi przez Instytut Geofizyczny Uniw. Lwowskiego (Kosmos, 1928—1933). Autor podaje rozmieszczenie stwierdzonych w ten sposób odmian rop w rzucie poziomym na obszarze Polskich Karpat. Jako charakterystyczny rys bierze autor ciężar właściwy rop. Tą drogą daje się osiągnąć określenie pojęcia polskiej prowincji naftowej i je j dalsze poddziały. Tu autor wydziela dwa okręgi, zewnętrzny i wewnętrzny. W obrębie każdego z nich grupuje się ropa w strefy maksimów i minimów gęstości, przy czym strefy maksimów uważa autor za podokręgi, obejmujące jedno lub kilka siodeł naftowych. Takich podokręgów wydziela autor w całej prowincji ośm (A do H). Maksima i minima gęstości dają się również zauważyć na każdej roponośnej strefie siodłowej. Pierwsze z nich pokrywają zwykle w przekroju poprzecznym średnią część skrzydła siodła, szczególnie podrzędne zagłębienia w ich powierzchni. Drugie otaczają je zewsząd w ten sposób, iż znajdują się one w przekroju poprzecznym wyżej i niżej pasa maksimów, jako też po obu końcach strefy naftowej wzdłuż osi siodła. PTawo to obowiązuje na całym obszarze naftowej prowincji polsko-karpackiej. Powinno ono posiadać znaczenie praktyczne wszędzie tam, gdzie za pomocą gęstości rop można określić, czy dana strefa siodłowa lub podokręg doszedł już terytorialnie do zamknięcia przez strefę minimów czy nie.